Günün Yazısı’nı yazarken genelde bir konudan, olaydan, ya da durumdan etkilenmiş olunuyor.
Yazı bu durumun rengini, sesini, atmosferini yansıtıyor hissederek yazılınca.
Ankara benim doğduğum şehir. İlk Ankara Koleji’ne gittim. Sonra ortaokul zamanı İstanbul’a taşınmıştık. Ama ben hep Ankara’yı özledim. Burnumda tüttü her zaman. Şiir, şarkı gibi konularla ilgim olmamasına rağmen Ankara için kısa bir şiir bile yazdım. Oranın havası ulaşılamayacak, ve artık yok oldu diye düşündüğüm bir hatıra gibi hep gözümün önünde oldu.
Yıllar sonra Ankara’ya gittiğimde şehir çok değişmişti, ama bazı yerler aynıydı. Ve hatta Anıtkabir’in yanındaki caddede yürürken baktım, o çok özlediğim Ankara havası da aynıydı. Ankara havasıyla biraz şaşırarak ve büyük mutlulukla özlem giderdim.
Bakanlıklar, Cumhuriyetin kurumları, Genelkurmay binası durdukları yerde bana güven veriyorlardı. Kahramanlık destanları ile kurulmuş olan cumhuriyetin anıtları idi onlar. Hepsinin kuruluşundaki vatan evlatlarının alın terini hissediyordunuz. Birinci Meclis’e gittim. Orada Atatürk’ün kürsüde nasıl durduğunu gözümün önünde canlandırdım, (Malatya) milletvekili olan dedemin mecliste bir resmini görmüştüm, acaba o resimdeki yer neresi idi diye bakındım.
Ankara deyince bütün bunlar oldu.
Sonra o patlamalar. Gri fotoğraflar. Duman ve ateş görüntüleri. Daha geçenlerde bir arkadaşımız (3 Mayıs Türkçülük gününde) “Türk sadece zeybek oynarken diz çöker” demiş ve tam da o patlamanın olduğu yerde zeybek oynamıştı.
Fotoğraflarda sadece caddeler ve yanmış araçlar gözüküyordu. Tam olarak ne olduğunu başında algılayamadık. Sonra orada yitip giden canların hikayelerini öğrenmeye başladık. Beynimiz bir şey düşünemeyecek kadar dondu.
Bu insanlar niye öldü? Öldürmekten başka hiçbir şey bilmeyen terör gruplarının eline bu menfur saldırıdan sonra ne geçti?
Kime ne yarar sağladı bu iş? Amerika “siz güneydoğuda benim hesabımı bozdunuz, ben de sizin ülkenizi yaşanmayacak hale getiririm” mi diyor? Aynı şeyi Avrupa ülkeleri de mi söylüyor? “Başkanlık anayasasına karşı olanlar, size kaos yakışır” mı deniyor? Son günlerde çeşitli iddialar vardı yönetenler ile ilgili, unutulsun bunlar bu suretle mi diye düşünenler var? Ya da Pyd, asker, Suriye gibi konularla ilgili hedefler mi vardı?
Hangisi olursa olsun, ya da başka nedenler olsun, bu işten kimsenin karlı çıkmasına imkan yok. Ama Putin söylemişti, “cebinde akrep taşıyan bunun sonucuna katlanır” demişti. Ve biz bu lafın doğru olduğunu biliyorduk, ve bilinçaltımız o süreden beri zaten beklemedeydi. Ve ne yapabiliriz diye düşünerek bir tür mücadelenin içindeydik. Bu mücadele devam ediyor.
Olan benim güzel Ankara’ma oldu. Cumhuriyetin kurulduğu yere, yani ülkenin kalbine idi bu saldırı. Yeni anayasanın niyeti de bu değil mi?
Bir değişik açıdan bakarsak, bu cumhuriyet kurulurken de bu şehir gri ve ateş altında değil miydi? Acaba gün o gün mü? Fabrika ayarları ile yeniden başlamanın bir işareti olabilir mi dersiniz?
Nevra Ölçer
