Az önce bir haber (bkz. Haberler):
“Metin Külünk, Almanya’nın Namibya’daki yerli halka yönelik yaptığı katliamların “soykırım” olarak tanınması için bir yasa teklifi hazırladı.”
Amerikalılar, Fransızlar, İngilizler, Ermeniler v.b. diğer çoğu ülke için de bu şekilde teklifler hazırlanabilir.
Tarihe baktığımızda dünyanın bir sürü yerinde “soykırım” olarak tanımlanabilecek olayların olduğunu görüyoruz.
Bu suçlamalar ve kararlar yüz, ya da yüzlerce yıl öncesini konu olarak alıyor.
“Senin dedelerin, benim dedelerimin sevdiklerini öldürdü” şeklinde alınan kararlar bunlar. Üstelik de bazı durumlarda kanıtlanmamış ve ancak bir iddia denebilecek konuları kapsıyorlar.
Bir ermeni soykırımı yaşanmadığını bu insanların hepsi biliyor. Amerikan başkanları yıllardır “büyük felaket” diyorlar anma günlerinde. En azından Amerikan başkanının neden böyle söylediğini merak edenlerin bu konunun o kadar rahat ifade edilebilecek bir suçlama olmadığını bilmemelerine imkan yok.
Ancak, şöyle, ya da böyle, bu kararların alınmasının neye faydası var? (Onlar, bize özür dileterek tazminat olarak doğudaki bazı illerimizi elimizden almak istiyorlar, da, biz ne istiyoruz?)
Alınan kararı mantıksız bulduğumuz bu günlerde, aynı tür kararların bizim mecliste alınması acaba doğru bir strateji mi? Yoksa işin kolayına kaçmak mı?
Kolayına kaçmak derken, yanlış anlaşılmasın, bir şeyler yapılması lazım, bu net. Ancak, bu soykırım iddiası konusunda komiteler kurulması, üniversitelerde uzmanlar yetiştirilmesi, bütün dünyada bu uzmanların her akla gelebilecek konferans ya da toplantıda konuşmalarının sağlanması, sözlü, yazılı ve sanal medyanın yoğun ve profesyonel bir şekilde bu konuyu dünyaya anlatmak için değerlendirilmesi, ve hatta onlardan daha fazla cırlayarak “Ermeniler bizi öldürdü (ki, bunu kanıtlayacak bol materyal var elimizde)” dememiz daha dinamik ve gerçekçilik iddiası olan bir tarz oluşturmaz mı?
Yıllardan beri bu neden yapılmaz, bilmiyoruz. Firmalar bir çikolata, sakız, ya da otomobil v.b. reklamı için her türlü yaratıcılığı devreye sokarak müthiş tanıtımlar hazırlayabiliyor, ama koskoca bir ülke bunu, bu konuyu kapsayacak şekilde, yapamıyor, öyle mi?
Öyle mi, hakikaten?
Anadolu ve Rumeli Medya
