Nevra Ölçer / Anadolu ve Rumeli Medya
Halep önemliydi. Suriye güçleri Halep’e geldi. Esad açıklama yaptı. “Gidenler geri gelsinler, artık güç bizde” dedi.
Basında “Amerika yenildi, Esad kazandı” yazıları çıktı.
Yenilen biri ne yapar?
Yenilince ne oldu, neyi kaybetti?
Ne kadar yatırım yapmıştı bu elde tutmak istediği şey için?
Onun ile yenilgisi arasında hangi faktörler var? Daha doğrusu isteklerine ulaşması arsında hangi engeller var?
Sn. Akar “Sahada yenemediklerine kalleşçe saldırdılar” dedi.
Ama biz bunu biliyoruz. Dünya tarihi kalleşce saldırılarla doludur.
Bizim kendi tarihimiz de kalleşçe saldırılarla doludur.
O zaman, tam da Sn. Akar’ın dediği şey, bizim en çok korumamız gereken şey değil mi? Tam da söylenen nedenden: Sahada yenemediler.
Ruslarla işbirliğine gidip Amerika’ya kafa tutuyoruz.
İyi. Peki bu birlikteliği istemeyen ne yapar?
Arayı bozmaya çalışır.
Üstelik de bu tür işler uzmanlık alanına giriyorsa.
Uçak konusunu da daha kimse unutmamışken..
Bu sıralama herkesin düşünebileceği bir sıralama değil mi?
Ama en çok da Mit’in ve güvenlik güçlerimizin?
Böyle durumlarda insanın kendini, kaybettiği söylenen düşmanın yerine koyarak onun ne yapabilmek isteyeceğini düşünmesi gerekmez mi?
Bunun adına önleyici savunma denmez mi?
Böyle değil mi bütün bu işler?
Bizim barış zamanlarında gibi rahat hareket etmek lüksümüz var mı?
Sn. Kuzu, ki, genelde konuları ifade tarzı çok tartışmalı, bu konuda “bizim gevşekliğimiz ayrı, onlarda savunma eksikliği görüyorum ve olayı çözemiyorum” dedi.
Burada kullanılan “bizim gevşekliğimiz ayrı” lafı artık içinde bulunulan durumda olmaması zaruret olan bir konu değil mi?
Bir şeyleri eksik yapıyor olabilir miyiz?
Olabiliriz, de, sebebi ne onu bilmiyorum.
