Nevra Ölçer / Anadolu ve Rumeli Medya
Bu ülke çok şey yaşadı.
Bol miktarda hain yetiştiren bir coğrafyada olduğumuzu da anladık.
Eskiden insanlar sadece gazete okurdu. Sosyal medyanın gücü ve her an içinde olmamız bizi çok fazla haberin içinde bırakıyor.
Akla hayale gelmeyecek olayları ve vahşeti okuyoruz.
Toplumun ayarları ile oynandığı için de ayrıca kişiler değerlendirme konusunda, bulanıklaştırılmış bilinçlerle, eskisi gibi güçlü olmuyorlar. .
Çok fazla problem ile karşılaşılması, en temel hakların saldırı altında olması, kişileri, değerlendirmelerini savunma durumunda olarak yapmaları sonucunu da beraberinde getiriyor.
Bu hafta Türkiye Cumhuriyet tarihimiz için önemli bir olay oldu. Ana muhalefet partisi başkanı “Adalet istiyorum, bu iş böyle yürümeyecek” dedi ve Ankara’dan İstanbul’a bir protesto yürüyüşü yapmaya karar verdi. “Sadece tek bir pankart taşıyacağım, üzerine ‘adalet’ yazacak. Parti bayrakları kullanılmayacak” dedi. Bu büyük yürüyüş başladı. 1 ay kadar sürmesi düşünülüyor.
Sosyal medyada bu konuda yoğun olarak karşıma şu şekilde ifadeler çıkıyor:
“O bizim partiye zamanında destek verdi miydi ki, biz onu destekleyelim”
“O, siz bilmezsiniz ama aslında şudur, budur…”
“Bunu dokunulmazlık kaldırılırken düşünseydi”
“Uğruna yola çıkılan adam (CHP milletvekili Enis Berberoğlu) zamanında şunu yaptı, bunu yaptı, aslında iyi bir adam değildir”
“Bu kadar zaman aklı neredeydi?”
v.s…
Peki, düşünelim..
Ülkede bir sıkıntı var mı?
Yüzlerce gazeteci ve muhalif hapiste mi?
Kanunlar herkes için eşit olarak uygulanıyor mu?
Yöneten grup : “Ben anayasayı filan takmam, kafama göre davranırım” diyor mu?
Enis Berberoğlu gibi benzer suçlamalar olan kişiler tutuklu mu yargılanıyorlar?
Burada konu Sn. Berberoğlu’nun bu konuda suçlanması mı, yoksa bu suç karşısında adamına göre ceza farklılıkları olması mı?
Yapılan suçlama, yani Mit Tırları konusu, hükümetin de suçlandığı, en azından o silahlar Türkmenler mi gitti, teröristlere mi gitti, silah mıydı, oyuncak mıydı diye çeşitli iddiaların olduğu bir konu değil mi?
Görevden uzaklaştırılan bir sürü kişi, “benim Fetö ile hiç bir ilişkim yok, bu haksızlık” demiyor mu?
Halk “Haksızlığa uğradık, adalet istiyoruz” diyerek çeşitli noktalarda bu konvoya katılmıyor mu?
O zaman düşüneceksiniz..
Bu düşünceye destek vermemek bu ülkenin hangi problemini çözer?
Adalet arayışı içindeki halk, sizin bu arayışa destek vermediğinizi gördüğü zaman size destek verir mi?
İçinde olunan durumda, sizin de beklentilerinizi içeren bir slogana katılmamak neyin aklı?
Hadi katılmadınız, alternatif ne gibi bir faaliyetiniz var?
Kılıçdaroğlu’na sempati beslemeseniz bile, bu iş his işi midir, milli vazife midir?
Sonuca ulaşmayabileceği varsayılsa bile, çaba göstermemenizin size yükleyeceği vicdani ağırlık yok mudur?
Sonuç:
Ülke tarihimizdeki ilk büyük barışçıl protesto, üstelik de içinde olduğumuz şartlarda, demokrasilerde en temel haktır.
Bulanık düşüncelerden uzaklaşarak…
Bu eylem sizin desteklediğiniz bir amaç için yapılmakta ise, destekleyeceksiniz.
