Enver Aysever / Birgün
Mahalle ağzı egemenliğinde yaşadığımız günler, artık çekilmez bir ıstıraba döndü. Koca ülkenin avuçlarımızdan kayıp gittiği hissine kapılıyoruz, garip ve yaygın bir çaresizlik içinde kıvranıyoruz. Bu kez “hayır” çıkacağına emindik. Bana kalırsa sandıktan “hayır” çıktı. Lâkin ne çıkarsa çıksın, meşru olmayan bir seçim yapıldı ve nihayetinde “Atı alan Üsküdar’ı geçti” demek için hazırlanmış bir kurguydu bu. Yenildik mi, çaresiz miyiz?
RTE iktidarı boyunca en ağır yenilgiyi “Gezi” sürecinde aldı. 7 Haziran seçimlerinden daha anlamlı bir yenilgidir bu. Toplum, bilindik aktörlerle yola devam etmeyeceğini göstermiş, başka bir dil ve siyasal tavır beklediğini ortaya koymuştur. “Hayır” kampanyası boyunca gördüğümüz, farklı kesimler tarafından aynı ruhun açığa çıktığıdır. Sürekli yazdım; “Hem Gezi’ci hem Yenikapı’cı olunmaz” diye. Gerekçem yalındı: Biri düzenin içinde kalma arayışı, diğeri başka bir dünya özlemidir, diye. Israrlıyım bunda…
“Hayır” süreci zarar görmesin diye gösterilen özen, ciğeri beş para etmez kimselere katlanma zorunluluğu da getirdi beraberinde pek çok kimseye. Oysa geçici işbirlikleri, düzen içinde olanla yol alma arayışı beyhudeydi. Bunun ısrarla altını çizdim… Herkes biliyordu bunu ama bir başarı öyküsüne gereksinim duyulduğu için için sustu. Şimdi elimizde somut bir veri var: Ülkenin şehirli nüfusu bu siyasal İslamcı iktidara “hayır” diyor. Laiklik, cumhuriyet, aydınlanma, bilim, hukuk bu büyük halk kesimi için vazgeçilmez. Diğer büyük kitleyse, henüz bu kavramlarla tanışmış değil belli ki!
YSK başkanının acele yaptığı açıklama, bırakın toplumu ikna etmeyi, öfkeyi büyüttü. OHAL koşullarında olmamıza karşın insanların sokaklara dökülerek hak arama çabası bundan. Esasen o gece YSK başkanı bize yeni anayasanın ne getirdiğini somut biçimde göstermiş oldu. Biri buyuracak ve ülkedeki herkes emirleri yerine getirecek. “Hayır” dediğimiz işte buydu. Artık adalet aramak için gideceğimiz bir mahkeme kalmadı. YSK’yı YSK’ya şikâyet etme saçmalığı içinde kıvranmanın âlemi yok…
Oyları gasp edenler suçlarını biliyor. Yüzlerindeki korkulu ifade bundan… Tetikçilerini toplumun üstüne sürdüler, bir an önce sindirmeye çalışıyorlar. Esasen hepimiz biliyoruz bu büyük bir çıkar ortaklığı. Bir yerden kırılırsa, yapı tamamen çökecek. Sanıyorlar ki herkes yutacak bu yaptıklarını. “Hayır” dedik ve kazandık. Şimdi bunun için seçimden bir gün önceki inat ve iştahla yüksek sesle itiraz etmeye devam etmeliyiz. Eğer karşınızda hukuk tanımayan bir yapı varsa, ona varlığınızı anımsatmanız ve adalete davet etmeniz gerekir. Nasıl “Kabataş Yalanı” artık tescilliyse, oy hırsızlığı da aynıdır.
Ülkeyi OHAL’le yönetmek zorunda kalan, büyük bir borç bataklığında kıvranan ve halkının en az yarısıyla kavgalı bir siyasi iktidar, gerçek bir iktidar olma şansını yitirmiştir. Eğer seçimi adil tamamlayıp, “hayır”ı tescilleme erdemi gösterseydiler, bugün ülkenin bütünlüğü, huzuru için büyük adım atılmış olacaktı. Lâkin iyimser olsam da, bunu umacak kadar ahmak değilim. Bu tür siyasi yapılar, tarihten biliyoruz ki, salt hükmetme/iktidar olma üstüne kuruludur. Nitekim ardı ardına aldığı yenilgileri kabul etmeyişinin nedeni de budur AKP’nin…
Seçimlerle ilgili yapılan tüm tahliller yersiz ve yanlıştır. Esas olan meşruiyeti olmayan bir seçimin yapılmış olmasıdır. Bahçeli kazandı mı, kaybetti mi; Kılıçdaroğlu ses verdi mi, vermedi mi; Ankara, İstanbul, İzmir’i kim aldı almadı tartışması ikincildir! Esas mesele göz göre göre hukukun ayaklar altına alınmasıdır! Yeni değil üstelik bu… Suçsuz gazetecilerin mahpusluğu, KHK ile işinden atılanların durumu ve daha pek çok örnek bizi kendimize getirmedi madem, bari bu getirsin…
Bu deli gömleğini yırtmanın zamanıdır artık. Hakkını aramak en doğal yurttaşlık görevidir. Başta söylediğimi yineleyeceğim; ya Gezi iradesiyle özgür bir memleket yaratacağız ya da idare-i maslahatçılık yapıp yan gelip yatacağız. Cumhuriyet’i kurtarmak mücadele ister… İlk aşamayı geçtik ve “hayır” kazandı. Bu yenilgiyi kabul etmeyeceğini biliyorduk AKP’nin… O halde şimdi ikinci yarı başladı…
